Κάποιοι φοβούνται τα έντομα, άλλοι φοβούνται τα ύψη και κάποιοι άλλοι φοβούνται τα αεροπορικά ταξίδια. O φόβος είναι ενα συναίσθημα, το οποίο βιώνουμε όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με κάτι απειλητικό. Αυτόματα βρισκόμαστε σε επαγρύπνηση με σκοπό την αυτοπροστασία. Όταν το αίτιο του φόβου δεν είναι κάποια πραγματική απειλή, αλλά κάτι που αντικειμενικά θεωρείται ως ακίνδυνο, τότε μιλάμε για Φοβία. Για παράδειγμα, η χρήση του ασανσέρ δεν αποτελεί κίνδυνο, ωστόσο για κάποιον που πάσχει από Κλειστοφοβία είναι μια ιδιαίτερα δυσάρεστη κατάσταση την οποία αποφεύγει συστηματικά. Το άτομο που πάσχει απο κάποιο τύπο Φοβίας, αν και έχει επίγνωση πως ο φόβος του είναι υπερβολικός και αδικαιολόγητος, δε μπορεί να τον ελέγξει και να λειτουργήσει, αλλά αντιδρά είτε αποφεύγοντας το φοβογόνο αντικείμενο (ή κατάσταση) είτε, υπομένοντάς το με έντονη δυσφορία. Η καθημερινότητά του επηρεάζεται και υπάρχουν επιπτώσεις στην επαγγελματική, σχολική ή προσωπική του ζωή.
Ανάλογα με το περιεχόμενο του φόβου, ξεχωρίζουμε 3 κατηγορίες Φοβιών:
Ειδική Φοβία: ένα ειδικό αντικείμενο ή κατάσταση (π.χ. ένεση, θέα αίματος, καταιγίδες) προκαλούν υπερβολικό και παράλογο φόβο. Η θέα του αντικειμένου ή η απλή αναμονή του συμβάντος οδηγούν σε αντιδράσεις έντονου άγχους ή και πανικού. Εδώ περιλαμβάνονται η ζωοφοβία, η υψοφοβία κ.α.
Κοινωνική Φοβία: το άτομο που πάσχει από Κοινωνική Φοβία εκδηλώνει επίμονο φόβο σε διάφορες κοινωνικές καταστάσεις, όπως όταν πρέπει να μιλήσει μπροστά σε κοινό, όταν συναναστρέφεται με άγνωστους ανθρώπους ή όταν πρόκειται να εκτεθεί σε πιθανό έλεγχο. Φοβάται ότι θα ταπεινωθεί και ότι οι άλλοι θα τον αξιολογήσουν αρνητικά. Μπορεί να κοκκινίσει, να μιλάει με τρεμάμενη φωνή, να παρουσιάζει έντονη εφίδρωση, να τρέμουν τα χέρια του. Γενικά νιώθει ταραχή, άγχος και μπορεί να προσβληθεί από πανικό.
Αγοραφοβία: όταν πάσχει κάποιος από Αγοραφοβία, φοβάται να βγεί εκτός σπιτιού, να κυκλωφορήσει σε ανοιχτούς χώρους, να βρεθεί ανάμεσα σε πλήθος και γενικά, σε μέρη από όπου πιστεύει ότι δε θα μπορεί εύκολα να διαφύγει. Μπορεί να φτάσει σε σημείο να καθηλώνεται στο σπίτι και να μη βγαίνει παρα μόνο με τη συντροφιά κάποιου άλλου.
Οι Φοβίες μπορούν να πάρουν χρόνια μορφή και να μετατεθούν και σε νέα αντικείμενα ή καταστάσεις. Ωστόσο, είναι θεραπεύσιμες και μπορούν να αντιμετωπιστούν. Από τις πιο αποτελεαματικές θεραπείες των Φοβιών θεωρείται η γνωσιακή-συμπεριφορική. Η θεραπεία διαφοροποιείται ανάλογα με το είδος της Φοβίας και τα αίτια στα οποία ωφείλεται. Κάποιες από τις θεραπευτικές τεχνικές που χρησιμοποιούνται είναι η γνωσιακή αναδόμηση, η εκμάθηση τεχνικών χαλάρωσης, η βαθμιαία έκθεση και η επαίδευση σε κοινωνικές δεξιότητες.