Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με έναν κίνδυνο, με αλλαγές που επιφέρουν καινούρια δεδομένα ή με ιδιαίτερα απαιτητικές καταστάσεις, βιώνουμε στρες. Το στρες δηλ., αποτελεί αντίδραση σε ένα ερέθισμα, το οποίο γίνεται αντιληπτό ως απειλή ή πρόκληση. Στόχος του είναι να μας κινητοποιήσει για την αντιμετώπιση της κατάστασης. Αντίθετα, το άγχος αποτελεί αντίδραση σε ένα μη συγκεκριμένο ερέθισμα. Πρόκειται για μια αόριστη ανησυχία και αγωνία, χωρίς να είναι σαφές τι την έχει προκαλέσει. Όταν κάποιος νιώθει άγχος, βρίσκεται σε κατάσταση «συναγερμού» χωρίς όμως να ξέρει ακριβώς από τι κινδυνεύει.
Κάποιες φορές το άχγος μπορεί να λειτουργήσει παραγωγικά, εαν και εφόσον βρίσκεται σε χαμηλα επίπεδα, είναι ελεγχόμενο και διαρκεί για σύντομο χρονικό διάστημα. Καθώς το άτομο βρίσκεται σε ετοιμότητα, επιστρατεύει όλες του τις δυνάμεις με αποτέλεσμα να μπορέσει να χειριστεί με επιτυχία την όποια δυσκολία. Όταν όμως το άγχος γίνει χρόνιο ή βιώνεται σε υπερβολικό βαθμό και δεν είναι ανάλογο με τις περιστάσεις, μπορεί να ακινητοποιήσει, να επιφέρει αναβλητικότητα και να παρεμποδίσει την λειτουργικότητα. Σε αυτές τις περιπτώσεις γίνεται λόγος για κάποια Αγχώδη Διαταραχή.
Στις Αγχώδεις Διαταραχές περιλαμβάνονται η Διαταραχή Πανικού, οι Φοβίες( Ειδική Φοβία, Κοινωνική Φοβία, Αγοραφοβία), η Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή, το Μετατραυματικό Στρες και η Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή.
Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
Μιλάμε για Γενικευμένη Αγχώδη Διαταραχή(ΓΑΔ) όταν κάποιος διακατέχεται από υπερβολικό άγχος, το οποίο παρουσιάζεται τις περισσότερες ημέρες μιας περιόδου έξι μηνών και συνοδεύεται από συμπτώματα όπως: νευρικότητα, μυϊκή τάση, ταχυκαρδία, συχνοουρία, εφιδρώσεις, ναυτία, δυσκολία συγκέντρωσης, διαταραχή του ύπνου κ.α. Πέρα από τα σωματικά συμπτώματα, παρατηρούνται επαναλαμβανόμες αρνητικές σκέψεις που εκφράζουν έντονη ανησυχία για διάφορους τομείς της ζωής, παρόλο που δεν υπάρχει κάποιος εμφανής λόγος που θα τις δικαιολογούσε. Παραδείγματος χάριν, κάποιος μπορεί να φοβάται πως κάτι κακό θα συμβεί στον ίδιο ή σε κάποιο αγαπημένο πρόσωπο, ενώ δεν υπάρχει πραγματική ένδειξη.
Όλα τα παραπάνω επηρεάζουν αρνητικά την επαγγελματική ζωή, τις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους και γενικά την ποιότητα ζωής. Επίσης, ενδέχεται να έχουν επιπτώσεις και στην υγεία, δεδομένου ότι το χρόνιο άγχος μειώνει την άμυνα του ανοσοποιητικού συστήματος και συμβάλει στην εμφάνιση και επιδείνωση ψυχοσωματικών ασθενειών.
Η αντιμετώπιση της ΓΑΔ μπορεί να γίνει με τη λήψη φαρμακευτικής αγωγής ή με τη ψυχοθεραπεία. Ωστόσο, από μελέτες έχει φανεί ότι καλύτερα αποτελέσματα επιτυγχάνονται όταν υπάρχει συνδυασμός και των δύο. Η χορήγηση αγχολυτικών προσφέρει γρήγορη ανακούφιση, καθώς απαλλάσσει από τα δυσάρεστα συμπτώματα. Δεν αντιμετωπίζει όμως τα αίτια της ΓΑΔ, με αποτέλεσμα όταν διακοπεί η φαρμακευτική αγωγή να επανέλθουν εκ νέου. Η ψυχοθεραπευτική παρέμβαση στοχεύει στην αναγνώριση των αιτιών που προκαλούν το άγχος και στην εξάλειψή τους. Επίσης βοηθάει στη διαχείριση του άγχους με τη χρήση τεχνικών χαλάρωσης και αναπνοής.