Τραυλισμός
Πρόκειται για μια διαταραχή κατά την οποία η ροή της ομιλίας διακόπτεται από ακούσιες επαναλήψεις και επιμηκύνσεις ήχων, συλλαβών, λέξεων και φράσεων, ακούσιες παύσεις σιωπής. Το παιδί αδυνατεί να ξεκινήσει τη φράση του, παρουσιάζει τίκ, διαβάζει αργά και συλλαβιστά. Το παιδί που τραυλίζει συχνά αποφέυγει την βλεμματικής επαφή, ανοιγοκλείενι τα μάτια και υιοθετεί την τάση να αποφεύγει λέξεις ή ήχους, που γνωρίζει θα πυροδοτήσουν την εκκίνηση ενός τραυλικού επεισοδίου.
Στην ηλικία μεταξύ 2 και 4 ετών, παρατηρείται ραγδαία πρόοδος των παιδιών στον τομέα της γλωσσικής ανάπτυξης. Επιπλέον φαίνεται πως η συνήθης ηλικία έναρξης του τραυλισμού εντοπίζεται σε αυτή την περίοδο.Τα παιδιά με τραυλισμό καθυστερούν στην ανάπτυξη του λόγου με μεγαλύτερη συχνότητα σε σχέση με τους συνομηλίκους τους. Χρησιμοποιούν απλούστε ρη μορφή γλώσσας σε σχέση με τους συνομηλίκους τους, το λεξιλόγιό τους είναι περιορισμένης έκτασης και οι προτάσεις τους μικρότερης συντακτικής πολυπλοκότητας.
Η ομιλία των παιδιών με τραυλισμό συνήθως παρουσιάζει τα εξής χαρακτηριστικά:
– Επαναλήψεις ήχων και συλλαβών
– Διακοπτόμενες λέξεις (π.χ. παύσεις μέσα σε μία λέξη)
– Περιφράσεις (υποκαταστάσεις λέξεων για την αποφυγή προβληματικών λέξεων)
– Επανάληψη ολόκληρων μονοσύλλαβων λέξεων (π.χ. «το-το-το είδα»)
– Αφύσικος ρυθμός ομιλίας: ο ρυθμός ομιλίας των ατόμων που τραυλίζουν μπορεί να κυμαίνεται από πολύ αργός έως πολύ γρήγορος.
– Αφύσικο ανέβασμα της έντασης και του τόνου της φωνής: η αύξηση της έντασης της φωνής ή η εκφορά του λόγου με μονότονο τρόπο μπορεί να υιοθετείται από τα άτομα που τραυλίζουν, στην προσπάθειά τους να αποφύγουν τον τραυλισμό.
Ταχυλαλία
Πρόκειται για μία διαταραχή του λόγου κατά την οποία παρατηρείται βιαστική, συγκράτητη ομιλία, βιαστική προφορά μεμονωμένων φθόγγων, ασαφής γλώσσα, σύγχυση στην άρθρωση και τη σειρά των φθόγγων μέσα στη λέξη. Συχνά συνοδεύεται από εσφαλμένη χρήση λέξεων (παραφρασίες), και δυσκολίες στην εξεύρεση λέξεων. Η ομιλία είναι χτυπητά μονότονη. Τα παιδιά που παρουσιάζουν ταχυλαλία δεν ολοκληρώνουν τις τελευταίες συλλαβές της λέξεως και τις τελευταίες λέξεις μιας προτάσεως. Σε περίπτωση τεταμένης προσοχής και σε καταστάσεις ψυχικής έντασης το παιδί μιλάει καλύτερα από ότι όταν βρίσκεται σε ηρεμία και σε φάση χωρίς ένταση.
Οι γονείς που έχουν ανησυχίες σχετικά με την ομιλία των παιδιών τους πρέπει να επιδιώξουν μια αξιολόγηση από κάποιον ειδικό λογοπεδικό/λογοθεραπευτή. Οι ειδικοί δίνουν κατευθύνσεις/προτάσεις για τους τρόπους με τους οποίους οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν το παιδί τους, έτσι οι γονείς ενθαρρύνονται να συμμετέχουν στην παρέμβαση. Η έγκαιρη παρέμβαση μπορεί να αποτρέψει ή να μειώσει πολλά προβλήματα.